Nεφρίτης: Το μαγικό πετράδι - Ο αγγελιοφόρος του ουρανού

Nεφρίτης: Το μαγικό πετράδι

Από την αρχαιότητα ο νεφρίτης, αυτό το υπέροχο ορυκτό με το πανέμορφο ανοιχτοπράσινο χρώμα, κατείχε μια ξεχωριστή θέση στο μυστικισμό και τη μαγεία. Σύμβολο της ευγένειας, της τελειότητας και της σταθερότητας, χρησιμοποιήθηκε από πολλούς πολιτισμούς, και κυρίως από τους Κινέζους, ως φυλαχτό, αλλά και ως απαραίτητο συστατικό σε τελετουργικά. Σύμφωνα με τους αρχαίους Κινέζους, «Ο χρυσός μπορεί να εκτιμηθεί, αλλά ο νεφρίτης είναι ανεκτίμητος». Ενσωματώνει τις αρετές της σοφίας, της δικαιοσύνης, της μετριοφροσύνης και του θάρρους, ενώ παράλληλα θεωρείται και σύμβολο του γυναικείου ερωτισμού.

Προέλευση

Ο νεφρίτης είναι γνωστός στον άνθρωπο εδώ και περίπου 7 χιλιετίες. Στην προϊστορική εποχή τον εκτιμούσαν περισσότερο για την ανθεκτικότητά του, που τον έκανε ιδανικό για την κατασκευή όπλων και εργαλείων. Από το 3000 π.Χ., όμως, ο νεφρίτης χαρακτηρίστηκε από τους Κινέζους «βασιλικό πετράδι» και στη μακρά ιστορία της τέχνης και του πολιτισμού τους απέκτησε μια ιδιαίτερη σημασία, σχετικά παρόμοια με αυτή που είχαν ο χρυσός και το διαμάντι στη Δύση.

Τιμωρία και ανταμοιβή 

Ο νεφρίτης του Χε είναι ο πιο φημισμένος στην Κίνα. Η ιστορία του ανάγεται στο 700 π.Χ., όταν ένας άντρας ονόματι Μπιάν Χε αποφάσισε να ερευνήσει μια βουνοκορφή, στην οποία οι φήμες έλεγαν ότι κατοικούσε ένας φοίνικας. Ο άντρας ήταν πεπεισμένος ότι ένας θησαυρός κρυβόταν στο βουνό, καθώς σύμφωνα με τους Κινέζους, «ο φοίνικας αναπαύεται μόνο σε λίθους νεφρίτη». Αφού ερεύνησε σχολαστικά το βουνό, ο Μπιάν Χε ανακάλυψε ένα τεράστιο κομμάτι ακατέργαστου νεφρίτη και το μετέφερε στην Επαρχία Τσου, όπου το πρόσφερε στον βασιλιά Λη. Όταν όμως ο βασιλιάς κάλεσε έναν τεχνίτη του νεφρίτη για να εκτιμήσει την αυθεντικότητα του λίθου, ο τεχνίτης δήλωσε ότι η συγκεκριμένη πέτρα δεν είχε καμία απολύτως αξία. Τότε ο βασιλιάς διέταξε να κόψουν το αριστερό πόδι του Μπιάν Χε για να τον τιμωρήσει που προσπάθησε να τον εξαπατήσει.

Όταν αργότερα ανέβηκε στο θρόνο ο βασιλιάς Γου, ο Μπιάν Χε παρουσίασε ξανά τον θησαυρό του στο νέο μονάρχη, αλλά το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο και αυτή τη φορά του στοίχισε το δεξί του πόδι. Όταν ήρθε η σειρά του βασιλιά Γουέν να ανέβει στο θρόνο, ο Μπιάν Χε έφερε τον νεφρίτη του στην πύλη του παλατιού και έμεινε εκεί επτά ημέρες και επτά νύκτες κλαίγοντας γοερά. Τότε ο βασιλιάς Γουέν έστειλε κάποιον να μάθει ποια ήταν η αιτία της τόσο μεγάλης δυστυχίας του Μπιάν, καθώς εκείνη την εποχή ο ακρωτηριασμός δεν θεωρούνταν βαριά τιμωρία. Ο Μπιάν απάντησε ότι δεν έκλαιγε επειδή είχε χάσει τα πόδια του, αλλά επειδή είχε απελπιστεί καθώς το πολύτιμο δώρο που είχε επιχειρήσει να προσφέρει στον βασιλιά του είχε θεωρηθεί μια απλή πέτρα κι επειδή ο ίδιος, ένας πιστός υπήκοος, είχε θεωρηθεί απατεώνας. Όταν το έμαθε αυτό ο βασιλιάς, διέταξε να σπάσουν την πέτρα και τότε αποκαλύφθηκε ο καθαρός, λαμπερός νεφρίτης που κρυβόταν στην καρδιά της. Ονομάστηκε «ο νεφρίτης Χε» προς τιμήν του αφοσιωμένου Μπιάν Χε και σε ανταμοιβή για τον πανέμορφο και πολύτιμο λίθο ο βασιλιάς παραχώρησε στον άντρα δεκαπέντε πόλεις της Επαρχίας Τσου.

Ο αγγελιοφόρος του ουρανού

Για περισσότερο από χίλια χρόνια μετά την εποχή του Μπιάν Χε ο νεφρίτης παρέμεινε σύμβολο ανώτερης δύναμης στην Κίνα, γι' αυτό και πολλοί αυτοκράτορες τον χρησιμοποιούσαν στα εμβλήματα και τις σφραγίδες τους. Μετά την ένωση των βασιλείων της Κίνας, ο πρώτος αυτοκράτορας της δυναστείας των Τσιν έβαλε να του φτιάξουν μια σφραγίδα από το νεφρίτη Χε στην οποία ζήτησε να χαράξουν ότι ο κάτοχός της ήταν «Αγγελιαφόρος του ουρανού, καθώς και της μακροζωίας και της αιώνιας ευημερίας», καθώς και άλλες λέξεις που δήλωναν την απόλυτη αυτοκρατορική δύναμη και εξουσία. Αλλά και οι δυναστείες που ακολούθησαν υιοθέτησαν την πεποίθηση ότι η σφραγίδα συμβόλιζε τη Θεία εντολή και, κατ’ επέκταση, όποιος την είχε στην κατοχή του θεωρούνταν απεσταλμένος του ουρανού. Η σφραγίδα αυτή πέρασε σε πολλά χέρια Κινέζων ηγεμόνων, ώσπου στο τέλος της τα ίχνη της χάθηκαν στο άγνωστο.

Οι μαγικές ιδιότητες του νεφρίτη

Οι σαμάνοι και οι μάγοι απέδιδαν στο νεφρίτη μαγικές δυνάμεις και τον χρησιμοποιούσαν σαν μέσο για να επικοινωνούν με τους θεούς.

Ένα από τα τελετουργικά που γίνονταν από έναν αυτοκράτορα τη στιγμή που ανέβαινε στην εξουσία ονομαζόταν «οι γλώσσες του δράκου». Σύμφωνα με αυτό το τελετουργικό, ο νέος μονάρχης ανέβαινε στην κορυφή ενός βουνού και πετούσε κάτω μακρόστενα κομμάτια νεφρίτη, χαραγμένα για να ενημερώσει τον θεό του βουνού για την άνοδό του στο θρόνο. Όταν ο αυτοκράτορας αρρώσταινε σοβαρά, ο σαμάνος του τον μετέφερε στο βουνό, χάραζε επάνω σε μακρόστενα κομμάτια νεφρίτη προσευχές και τα πετούσε για να αποκατασταθεί η υγεία του ηγεμόνα. Αυτό το τελετουργικό επιβεβαιώθηκε όταν στους πρόποδες του όρους Χουασάν ανακαλύφθηκαν δύο τέτοια κομμάτια από νεφρίτη που χρονολογούνται από την περίοδο των πολέμων μεταξύ των βασιλείων (475-221 π.Χ.). Προσευχές για την επάνοδο του βασιλιά των Τσιν στο θρόνο υπήρχαν χαραγμένες και στις δύο πλευρές.

Φυλαχτά από νεφρίτη

Πολλοί αρχαίοι λαοί πίστευαν ότι ο νεφρίτης προστατεύει από τα κακόβουλα πνεύματα και συνήθιζαν να φορούν γύρω από το λαιμό τους τετράγωνα πετράδια από νεφρίτη με σκαλισμένες προσευχές σαν φυλαχτά. Ο νεφρίτης είχε επίσης έντονη παρουσία στις επικήδειες τελετές, καθώς πίστευαν ότι προστατεύει τη σωρό από τη σήψη και οι πλούσιοι ενταφιάζονταν φορώντας ρούχα στολισμένα με νεφρίτη δεμένο με χρυσή κλωστή.

Οι θεραπευτικές ιδιότητες του νεφρίτη

Στο παρελθόν, τα κοσμήματα από νεφρίτη συμβόλιζαν το αξίωμα και την οικονομική κατάσταση. Οι γυναίκες που προέρχονταν από αριστοκρατική γενιά φορούσαν κοσμήματα από νεφρίτη, τα οποία κουδούνιζαν μελωδικά με κάθε τους κίνηση. Όμως ο νεφρίτης ήταν κάτι περισσότερο από ένα πολύτιμο στολίδι, καθώς πίστευαν ότι δημιουργούσε μια σύνδεση με το άτομο που τον φορούσε: το πνεύμα του νεφρίτη ενωνόταν με το τσι του ατόμου και του χάριζε υγεία και μακροζωία. Επίσης, το φωτεινό χρώμα του νεφρίτη τόνιζε την απόχρωση του δέρματος κάνοντάς το να δείχνει υγιές. Στους άρρωστους, η μαγική πέτρα επίσπευδε την ανάρρωση. Οι αρχαίοι Κινέζοι θεωρούσαν επίσης τον νεφρίτη σύμβολο ηθικής και πίστευαν ότι ένας άνθρωπος με αρετές δεν αποχωρίζεται από πάνω του τον νεφρίτη του χωρίς σοβαρό λόγο.

Ο νεφρίτης στον αρχαίο κόσμο

Ο νεφρίτης ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένος όχι μόνο στην αρχαία Κίνα, αλλά και σε άλλες περιοχές του παλαιού κόσμου, όπως στην αρχαία Ινδία και την προϊστορική και ιστορική Κορέα, όπου τον χρησιμοποιούσαν στην κατασκευή κοσμημάτων, όπλων και αγαλματιδίων. Για τους λαούς της Μεσοαμερικής, όπως οι Ολμέκ και οι Μάγιας, ο νεφρίτης ήταν σύμβολο της ελίτ, καθώς θεωρούνταν σπάνιος στις περιοχές τους. Για τους Μαορί της Νέας Ζηλανδίας ο νεφρίτης ήταν πολύτιμος θησαυρός και μέχρι σήμερα αποτελεί ένα κερδοφόρο προϊόν στις τουριστικές αγορές τους, αν και ένα μεγάλο μέρος του εισάγεται πλέον από τη Βρετανική Κολούμπια.

Ο νεφρίτης σήμερα

Ο νεφρίτης εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ευρέως σήμερα στην κατασκευή κοσμημάτων και διακοσμητικών για το σπίτι. Το χαρακτηριστικό χρώμα του είναι το απαλό, γαλήνιο πράσινο, αλλά μπορεί να είναι και πορτοκαλί ή λευκό. Γενικά η αξία του νεφρίτη εξαρτάται από το χρώμα, την ένταση του χρώματος, την καθαρότητα, την υφή και τη διαύγεια. Μόνο για τον πράσινο νεφρίτη, οι ειδικοί διακρίνουν επτά αποχρώσεις, από το έντονο πράσινο του αυτοκρατορικού νεφρίτη μέχρι το πράσινο του μήλου. Όσον αφορά την υφή, ο αληθινός νεφρίτης είναι ψυχρός και λείος στην αφή, δίνοντας την αίσθηση ότι αγγίζετε μια μπάρα σαπουνιού. 

Ένα κόσμημα από νεφρίτη θεωρείται εξαίρετο φυλαχτό από τις ασθένειες, ενώ ένα διακοσμητικό στο σπίτι φέρνει καλοτυχία στους ενοίκους, εξισορροπώντας παράλληλα τις ενέργειες για αρμονία και ενισχύοντας τη δημιουργικότητα και την πνευματική εγρήγορση. Συνδυάστε λοιπόν το παραδοσιακό με το μοντέρνο και αποκτήστε ένα στολίδι από νεφρίτη για εσάς ή για το σπίτι σας. Να θυμάστε μόνο ότι επειδή η επιφάνεια του νεφρίτη είναι αρκετά ευαίσθητη στα γδαρσίματα, θα πρέπει να φυλάτε τα κοσμήματά σας ξεχωριστά από τα υπόλοιπα.

(Για προσωπικές και αξιόπιστες προτάσεις για το προσωπικό  συνδιασμό κρυστάλλων  που ταιριάζουν στο ζωδιο σου  κάλεσε τώρα στο 875 5000 031 από το σταθερό σου τηλέφωνο ή 9015001840 από κινητό και μίλα με τους ειδικούς,,)

History of astrology

Astrological beliefs in correspondences between celestial observations and terrestrial events have influenced various aspects of human history, including world-views, language and many elements of social culture.

Among Indo-European peoples, astrology has been dated to the 3rd millennium BC, with roots in calendrical systems used to predict seasonal shifts and to interpret celestial cycles as signs of divine communications.[1] Until the 17th century, astrology was considered a scholarly tradition, and it helped drive the development of astronomy. It was commonly accepted in political and cultural circles, and some of its concepts were used in other traditional studies, such as alchemy, meteorology and medicine.[2] By the end of the 17th century, emerging scientific concepts in astronomy, such as heliocentrism, were irrevocably undermining the theoretical basis of astrology, which subsequently lost its academic standing.

In the 20th century astrology gained broader consumer popularity through the influence of regular mass media products, such as newspaper horoscopes.[

Early origins

Astrology, in its broadest sense, is the search for human meaning in the sky. It has been argued that astrology began as a study as soon as human beings made conscious attempts to measure, record, and predict seasonal changes by reference to astronomical cycles.[4]

Early evidence of such practices appears as markings on bones and cave walls, which show that lunar cycles were being noted as early as 25,000 years ago; the first step towards recording the Moon’s influence upon tides and rivers, and towards organizing a communal calendar.[5] With the Neolithic agricultural revolution new needs were also met by increasing knowledge of constellations, whose appearances in the night-time sky change with the seasons, allowing the rising of particular star-groups to herald annual floods or seasonal activities.[6] By the 3rd millennium BC, widespread civilisations had developed sophisticated awareness of celestial cycles, and are believed to have consciously oriented their temples to create alignment with the heliacal risings of the stars.[7]

There is scattered evidence to suggest that the oldest known astrological references are copies of texts made during this period. Two, from the Venus tablet of Ammisaduqa (compiled in Babylon round 1700 BC) are reported to have been made during the reign of king Sargon of Akkad (2334-2279 BC).[8] Another, showing an early use of electional astrology, is ascribed to the reign of the Sumerian ruler Gudea of Lagash (c. 2144 - 2124 BC). This describes how the gods revealed to him in a dream the constellations that would be most favourable for the planned construction of a temple.[9] However, controversy attends the question of whether they were genuinely recorded at the time or merely ascribed to ancient rulers by posterity. The oldest undisputed evidence of the use of astrology as an integrated system of knowledge is therefore attributed to the records that emerge from the Neo-Sumerian period (1950-1651 BC[clarification needed]).[citation needed]

Ancient world[edit]

Detail of the Ishtar Gate in Babylon

Babylonian astrology was the first organised system of astrology, arising in the 2nd millennium BC.[10] There is speculation that astrology of some form appeared in the Sumerian period in the 3rd millennium BC, but the isolated references to ancient celestial omens dated to this period are not considered sufficient evidence to demonstrate an integrated theory of astrology.[11]The history of scholarly celestial divination is therefore generally reported to begin with late Old Babylonian texts (c. 1800 BC), continuing through the Middle Babylonian and Middle Assyrian periods (c. 1200 BC).[12]

By the 16th century BC the extensive employment of omen-based astrology can be evidenced in the compilation of a comprehensive reference work known as Enuma Anu Enlil. Its contents consisted of 70 cuneiform tablets comprising 7,000 celestial omens. Texts from this time also refer to an oral tradition - the origin and content of which can only be speculated upon.[13] At this time Babylonian astrology was solely mundane, concerned with the prediction of weather and political matters, and prior to the 7th century BC the practitioners' understanding of astronomy was fairly rudimentary. By the 4th century, their mathematical methods had progressed enough to calculate future planetary positions with reasonable accuracy, at which point extensive ephemerides began to appear.[14]

ΤΑΛΙΣΜΑΝ, φυλακτά & ενεργειακές πέτρες

Το φυλαχτό / talisman είναι ένα από τα μεταφυσικά μέσα, με τα οποία επιδιώκεται η αποτροπή, προληπτικά, κακού είτε η επίτευξη “αγαθού” και ευδαιμονίας. Τα φυλαχτά περιέχουν ή σχηματίζονται από ένα πλήθος αντικειμένων, υλικών κ.λ.π.( τίμιο ξύλο, δόντια, κόκαλα ή μάτια λύκου, κοκαλάκι νυχτερίδας, κεφάλι ή γλώσσα οχιάς, ξόρκια γραμμένα, σκόρδο, αλάτι, λιβάνι, σκοινί κ.λ.π.). Σε πολλά από τα στοιχεία αυτά είναι δυνατόν να διαγνωστεί εύκολα η συνειρμική «λογική» που τα συνδέει προς την έννοια της προφύλαξης. Άλλων είναι ευνόητη η προστατευτική ιδιότητα ή η παραδοσιακά καθιερωμένη αποτρεπτική ή ευεργετική δράση.

-------------------------------------------------------

Κάλεσε τώρα μόνο από σταθερό τηλέφωνο  στο 875 5000 031  και μάθε  όλα τα σχετικά με τα ενεργειακά φυλαχτά, αλλά και για ότι άλλο σε απασχολεί

-------------------------------------------------------------

Για τον πρωτόγονο άνθρωπο, ο κόσμος ήταν εξαιρετικά γεμάτος ζωή. Το κάθε πράγμα είχε μια δύναμη φυσική και ζωντανή, αόρατη στο ανθρώπινο μάτι. Αυτή η δύναμη είναι η ισχύς, η χάρη στην οποία λειτουργεί η μαγεία. Η δύναμη που περιέχεται σε οποιοδήποτε πράγμα μπορεί να ενισχυθεί με ορισμένες λέξεις ή τελετουργίες. Μερικά πράγματα περιέχουν από τη φύση τους περισσότερη δύναμη από άλλα: γι΄ αυτό κατέληξαν να χρησιμοποιηθούν σαν φυλαχτά. Τα φυσικά φυλαχτά ήταν φτιαγμένα από λογής υλικά : χόρτα, πέτρες ή ξεραμένες πυγολαμπίδες. Προτιμούνταν γιατί είχαν ασυνήθιστο σχήμα ή χρώμα (π.χ. οι τρύπιες πέτρες ή γυαλιστερές πέτρες), ή επειδή προέρχονταν από ένα ζώο του οποίου ο άνθρωπος επιθυμούσε να μιμηθεί τα χαρακτηριστικά. Τα τμήματα του σώματος με τα οποία τα ζώα σκότωναν τη λεία τους, θεωρούνταν ιδιαίτερα ισχυρά μαντικά αντικείμενα.

[..A talisman (Arabic: طلسم‎; transliterated: tilasim) is an object which is believed to contain certain magical or sacramental properties which would provide good luck for the possessor or possibly offer protection from evil or harm.[ The word comes from the Arabic word طلسم (Tilasm), from an alteration of late Greek telesma (τέλεσμα), "completion, religious rite", itself from the word teleō (τελέω) which means "I complete, perform a rite". Amulets and talismans are often considered interchangeable despite their differences. For example, the amulet is an object with natural magical properties, whereas a talisman must be charged with magical powers by a creator; it is this act of consecration or "charging" that gives the talisman its alleged magical powers. The talisman is always made for a definite reason whilst an amulet can be used for generic purposes such as averting evil or attracting good luck. According to the Hermetic Order of the Golden Dawn, a magical order active in the United Kingdom during the late-19th and early-20th centuries, a talisman is "a magical figure charged with the force which it is intended to represent. In the construction of a talisman, care should be taken to make it, as far as possible, so to represent the universal forces that it should be in exact harmony with those you wish to attract, and the more exact the symbolism, the easier it is to attract the force.] 

Εκτός από το να βρει φυσικά αντικείμενα προικισμένα με δύναμη, ο άνθρωπος άρχισε να κατασκευάζει ο ίδιος φυλαχτά. Οι Αιγύπτιοι ήταν οι πρώτοι που κατασκεύασαν φυλαχτά από ανθεκτικά υλικά, αλλά οι άλλοι πολιτισμοί τους ακολούθησαν πολύ γρήγορα σ΄ αυτό το δρόμο. Οι πιο συνηθισμένες μορφές τεχνητών φυλαχτών παριστάνονταν από μικρά ομοιώματα ζώων και μενταγιόν ή περίαπτα που περιείχαν ιερές επιγραφές. Συνήθως τα φυλαχτά είναι γραφικές παραστάσεις θεϊκών δυνάμεων ή συμβολικών σημείων. Τα πιο αρχαία φυλαχτά, γενικά, εκφράζανε θρησκευτικές αρχές με γραφικές συμβολικές μορφές. Όχι μόνο απορροφούσαν τις τοπικές θεότητες, αλλά ενσωμάτωναν και επικαλούνταν τον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό των θεών, άσχετα αν ανάμεσά τους υπήρχαν ή δεν υπήρχαν δεσμοί.

Κατηγορίες φυλαχτών.

Πρακτικά, τα φυλαχτά μπορούν να διαιρεθούν σε δυο κατηγορίες : τα προσωπικά ή ατομικά και τα γενικά. Το προσωπικό φυλαχτό είναι εκείνο που προστατεύει τον άνθρωπο από τις αρρώστιες, δυναμώνει μέσα του τη δύναμη και τη δραστηριότητα και τον υπερασπίζει από ορισμένους κινδύνους, όπως τις επιδημίες και τους κεραυνούς. Έπρεπε να τα φορούν σε απευθείας επαφή με το δέρμα ή με το ειδικό μέρος που έπρεπε να προστατέψουν. Τα γενικά φυλαχτά ενεργούν σε μια ευρύτερη σφαίρα επιρροής και έχουν το σκοπό να προστατέψουν πόλεις, σπίτια κ.λ.π. Οι πιο αρχαίοι πολιτισμοί έφτιαχναν φυλαχτά με τεράστια σφαίρα επιρροής που τοποθετούνταν στα τείχη των πόλεων.

Η κρυσταλλομαντεία & κρυσταλλοσκοπία

Η  κρυσταλλομαντεία  ή κρυσταλλοσκοπία, είναι η τέχνη της πρόγνωσης των μελλούμενων με την βοήθεια των κρυστάλλων. Οι κρύσταλλοι που χρησιμοποιούνται γι αυτό τον σκοπό, έχουν το σχήμα σφαίρας. Ο ενδιαφερόμενος για το μέλλον του, στέκεται και εστιάζει την προσοχή του επί μακρόν στην κρυστάλλινη σφαίρα. Μετά από κάποιο χρόνο, με την υποβολή που δημιουργείται από το κατάλληλα διαμορφωμένο περιβάλλον, και με την υποβοήθηση του κρυσταλλομάντη, ο θεατής αρχίζει να βλέπει εικόνες μέσα στην κρυστάλλινη σφαίρα.

Οι εικόνες δεν «παίζουν» μέσα στην σφαίρα σαν τηλεόραση, αλλά δημιουργούνται στο μυαλό του θεατή, και προβάλλονται πάνω στα οπτικά νεύρα του, σαν εικόνες πάνω στη σφαίρα. Το πολύωρο κοίταγμα μέσα στην γυαλισμένη επιφάνεια επιφέρει την δημιουργία εικόνων, με ενορατικό τρόπο. Πρόκειται για ένα είδος αντίληψης που προέρχεται όχι από την όραση, αλλά από την ψυχή. Στις περιπτώσεις που ο ενδιαφερόμενος δεν είναι επιρρεπής σε υπναγωγικές φαντασιώσεις, ο κρυσταλλομάντης ή ένα τρίτο πρόσωπο, συνήθως παιδί, αναλαμβάνει να κάνει αυτή την μεσολάβηση. Παρόμοια αποτελέσματα με την σφαίρα, μπορούν να προέλθουν και από άλλες γυαλιστερές επιφάνειες, καθρέπτες ή καλογυαλισμένα μέταλλα.

Μία παραλλαγή της κρυσταλλομαντείας, είναι η λεγόμενη υδρομαντεία, όπου σαν γυαλιστερή επιφάνεια, όπου εμφανίζονται οι εικόνες, είναι η ήρεμη επιφάνεια του νερού. Μία λεκάνη με νερό, ή ένα πηγάδι μπορεί να λειτουργήσουν σαν το μέσον της υδροομαντείας.

Πολλές ιστορίες έχουν διασωθεί από παλαιότερους πολιτισμούς για την χρήση της κρυσταλλομαντείας. Ο Παυσανίας στο βιβλίο «Ελλάδος Περιήγησις» γράφει πως στον ναό της Δήμητρας υπήρχε ένα πηγάδι, όπου οι πιστοί μπορούσαν να πάρουν πληροφορίες για θέματα σχετικά με την υγεία και την ασθένεια. Οι ενδιαφερόμενοι κρεμούσαν με σχοινί ένα καθρεφτάκι, μέχρι να βραχεί στην άκρη του μέσα στο πηγάδι. Εν συνεχεία έκαιγαν λιβάνι προσευχόμενοι στην θεά, η οποία τους απεκάλυπτε μέσα στον καθρέφτη, αν ο ασθενής θα θεραπευτεί ή θα πεθάνει. Με εξαίρεση τα 100 τελευταία χρόνια, σε όλη την υπόλοιπη ανθρώπινη ιστορία, η ασθένεια και η ίαση, ήταν πρωτίστως θέμα βούλησης των θεών.

Στο έργο Ορφέως «Λιθικά» περιγράφεται ο ομιλών λίθος σιδερίτης, τον οποίο χάρισε ο θεός Απόλλωνας στον Έλενο, τον μάντη των Τρώων, που ήταν γιος του Πρίαμου και της Εκάβης. Ο σιδερίτης είναι στρογγυλός, βαρύς και μαύρος, και οι άνθρωποι αρέσκονταν να τον ονομάζουν «έμψυχον ορείτην» Ο Έλενος ακολουθώντας μία εξαιρετικά πολύπλοκη ιεροτελεστία, έμαθε μέσα από τον προφητικό λίθο ότι η πατρίδα του η Τροία επρόκειτο να υποδουλωθεί στους Ατρείδες. Η ιεροτελεστία για την ενεργοποίηση του λίθου, περιλάμβανε μεταξύ των άλλων και τα εξής στάδια: Ο Έλενος έπρεπε επί είκοσι μία ημέρες να αποφεύγει το κρεβάτι γυναικός (θηλυτέρης τε λέχος φεύγειν), να αποφεύγει τα κοινά λουτρά και το έμψυχο φαγητό, και να λούζει μέσα σε μαλακά πανιά κάθε μέρα την «συνετή πέτρα» σε πηγή που τρέχει συνεχώς. Τότε μία «ζώσα ψυχή» θέρμαινε το πολύτιμο υλικό. Κρατώντας τον λίθο ψηλά, όσο άντεχε από την κούραση, ο μάντης ρωτούσε, και η προφητική φωνή έδινε τις αληθινές απαντήσεις. Μετά από όλα αυτά ο λίθος ξαναγινόταν ψυχρός.

Ο χαρισματικός γιατρός και αλχημιστής Παράκελσος (1493-1541), ο επινοητής της σπαγυρίας, στο πόνημά του, «πώς να μαγέψετε τους κρυστάλλους, ώστε όλα τα πράγματα να φαίνονται μέσα τους» επισημαίνει ότι «μαγεύω» σημαίνει παρατηρώ κάτι προσεκτικά, για να κατανοήσω ακριβώς την φύση του πράγματος.. Ο Παράκελσος ισχυριζόταν ότι κατείχε ένα κόσμημα, στον κρύσταλλο του οποίου διέμενε το πανίσχυρο πνεύμα ΑΖΩΘ. Έχει ενδιαφέρον η ετυμολογία της λέξης ΑΖΩΘ. Τα γράμματα Ζ, Ω, και Θ, είναι τα τελευταία γράμματα των γλωσσών, Λατινική, Ελληνική, και Εβραϊκή, και το Α, είναι τι πρώτο γράμμα και των τριών γλωσσών. Παράκελσος ισχυριζόταν πως με την επίκληση του ΑΖΩΘ, μπορούσε να ελέγξει με αποκρυφιστικές μεθόδους την αρρώστια και άλλες ανεξέλεγκτες δυνάμεις.

Κατά την περίοδο του μεσαίωνα ήταν εδραιωμένη η πίστη πως στους λίθους και στους κρυστάλλους κατοικούσαν πνεύματα. Με την μεσολάβηση αυτών των πνευμάτων οι κρυσταλλομάντεις και οι πελάτες τους έβλεπαν τα οράματα μέσα στον κρύσταλλο. Για να «ξεκλειδωθεί» το πνεύμα του κρυστάλλου και να παρέχει την πολύτιμη μεσολάβησή του, έπρεπε να χρησιμοποιηθεί το κατάλληλο ξόρκι, που γνώριζε ο κρυσταλλομάντης. Πολλά από αυτά τα αρχαία ξόρκια έχουν διασωθεί, και αποτελούνται από ένα παράξενο και ενίοτε ασυνάρτητο μίγμα, αποκρυφιστικών και θρησκευτικών τύπων.

Η εικόνα του Παράκελσου σε χαρακτικό του 1567, από το βιβλίο Astronomica et Astrologica . Στα χέρια του κρατάει το κόσμημα όπου κατοικεί το περίφημο ΑΖΩΘ.

Μία εμβληματική φυσιογνωμία της μαγείας είναι ο Dr. Faustus, του οποίου το όνομα πέρασε στην αθανασία μέσω του περίφημου ποιήματος του Goethe. Στο βιβλίο του “Hollen – zwang” , ο Dr. Faustus, δίνει πολύ παραστατικές οδηγίες για την προετοιμασία ενός κρυστάλλου, ώστε να γίνει κατάλληλος για κρυσταλλομαντεία. Τις οδηγίες δίνει ο Μεφιστοφελής, ο οποίος είναι το πνεύμα που καθοδηγεί τον Φάουστ. Λέει λοιπόν πως ο κρύσταλλος πρέπει να κατασκευαστεί ημέρα Τρίτη, και μάλιστα τις ώρες της ημέρας που επηρεάζονται από τον Άρη, δηλαδή την πρώτη, όγδοη, δέκατη πέμπτη, και εικοστή δεύτερη ώρα της ημέρας. Αφού ολοκληρωθεί η κατασκευή του κρυστάλλου, πρέπει να πληρωθεί κάποιο τίμημα για την κατασκευή του και όχι να δωριθεί. Εν συνεχεία πρέπει να θαφτεί σε μνήμα για τρεις εβδομάδες και μετά να ξεθαφτεί. Ο Μεφιστοφελής συμβουλεύει τον Φάουστ, να καλέσει επίσης και τα πνεύματα Αζουρουήλ και Αντανιήλ (και αυτοί όπως ο Μεφιστοφελής ήταν έκπτωτοι άγγελοι), να κατοικήσουν μαζί με αυτόν μέσα στη σφαίρα, γιατί μόνος του ο Μεφιστοφελής, δεν είναι αρκετά ισχυρός. Στο βιβλίο περιγράφονται και άλλοι εξίσου αλλόκοτοι τρόποι για να ενεργοποιηθεί ο κρύσταλλος. Κατά τον μεσαίωνα θεωρείτο ιδανικό υλικό για την κατασκευή κρυστάλλινων σφαιρών ο βήρυλλος, τα μετέπειτα χρόνια όμως ανέβηκε στην υπόληψη των μάγων ο χαλαζίας.

Ένα ενδιαφέρον θέμα σχετικά με την μαντεία γενικώς, και την κρυσταλλομαντεία ειδικώς κατά τον μεσαίωνα, είναι η σχέση αγάπης- μίσους της επίσημης Χριστιανικής Εκκλησίας με αυτές τις τέχνες. Μία ενδεικτική αναφορά έχουμε σε έναν από τους κανόνες της Συνόδου που έγινε το 450 μ.Χ. από τον Άγιο Πατρίκιο. Ο κανόνας αυτός λέει ότι όποιος Χριστιανός πιστεύει πως υπάρχει μία Λάμια (μάγισσα) στον καθρέπτη, θα αφοριστεί και δεν θα γίνεται δεκτός πλέον στην Εκκλησία, εκτός αν αρνηθεί αυτή την πίστη, και εκτελέσει με επιμέλεια την μετάνοια που θα του επιβληθεί. Υπάρχουν και αντίθετες μαρτυρίες όπου οι Ιερωμένοι ή οι επίσκοποι, ανέχονταν ή εξασκούσαν και οι ίδιοι μαγεία. Όλοι όμως, μάντεις και ιερείς, όφειλαν να μην υπερβούν την λεπτή γραμμή που χώριζε την λευκή από την μαύρη μαγεία, γιατί τους περίμενε η πυρά των Ιεροεξεταστών

Η διάχυση παγανιστικών δοξασιών και πρακτικών, στη Χριστιανική πίστη, είναι ένα φαινόμενο που υπήρχε από τους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού. Οι γνωστικοί, μία νεοπλατωνική φιλοσοφική σχολή που άνθισε στην Αλεξάνδρεια τον 2ο και 3ο αιώνα, ενσωμάτωσε στις θεωρίες της πολλά στοιχεία από την νέα Χριστιανική διδασκαλία. Στην δική μας ορθόδοξη παράδοση συνυπήρχαν επί αιώνες οι λαϊκές δοξασίες για ξωτικά, καλικατζάρους, μάγια και ξόρκια, σε αλληλουπονόμευση ή συνεργασία με την ορθόδοξη λαϊκή πίστη. Πολύ παραστατικά όλα αυτά αποτυπώνονται στα εκπληκτικά διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, η Φωνή του Δράκου, η Φαρμακολύτρια, της Δασκάλας τα Μάγια, ο Αβασκαμός του Αγά.

Η ανάμιξη μυστικιστικών και Χριστιανικών συμβόλων, φαίνεται στο άγαλμα 83 εκ. από ξύλο και χρυσό, γνωστό σαν άγαλμα του Saint Foy και βρίσκεται στο αβαείο του Conques στη Γαλλία. Στις τέσσερις άκρες της πολυθρόνας υπάρχουν τέσσερις κρυστάλλινες σφαίρες από χαλαζία.

Πολλοί λαοί εκτός από τους Ευρωπαίους χρησιμοποιούσαν τους κρυστάλλους για μαντεία, όπως οι Άραβες, οι Αρμένιοι και οι ιθαγενείς της Αμερικής. Οι μάγοι της φυλής των Απάτσι χρησιμοποιούσαν κρυστάλλους για να βρίσκουν κλεμμένα αντικείμενα. Ένα από τα κύρια καθήκοντα των μάγων Απάτσι, ήταν η ανεύρεση χαμένων πόνυ, και ισχυρίζονταν πως οι κρύσταλλοι τους βοηθούσαν πολύ.

Οι ιθαγενείς της Αυστραλίας, οι οποίοι ενέπλεκαν μαγικές πρακτικές σε πολλές φάσεις της ζωής τους, χρησιμοποιούσαν το maban , ένα αντικείμενο από χαλαζία ή από σεντέφι, για να ισχυροποιεί την δύναμη των μάγων.Στην Αγ γλία σύμφωνα με νόμο του 1824, όλοι όσοι επιχειρούσαν να προβλέψουν το μέλλον χαρακτηρίζονταν τσαρλατάνοι, και καταδικάζονταν σε καταναγκαστική εργασία. Στην πρόσφατη λογοτεχνία, γίνονται αναφορές στην κρυσταλλομαντεία, στον Harry Potter όπου δάσκαλοι και μαθητές στην σχολή μαγείας χρησιμοποιούν γυάλινες σφαίρες, και στο ελληνικό βιβλίο «Οι μάγισσες της Σμύρνης», όπου η συγγραφέας αναφέρει πως οι Σμυρνιές επιδίδονταν μετά μανίας στην υδρομαντεία.